Naar de plantage Onoribo....
Door: fajalobi
Blijf op de hoogte en volg Madelon & Engel
13 April 2010 | Suriname, Zanderij
11 april
Vanmorgen wil Engel foto's maken aan de Meursweg en heeft inderdaad weer mooie plaatjes geschoten. O.a. van kinderen die mopé's verkopen.
Vanmiddag gaan we naar de plantage Onoribo.
De kleinzoon van Esselien, Charoek (ja die van het oppassen) gaat ook mee.
Het ventje heeft de hele nacht liggen hoesten en huilen van de keelpijn.
En vlak voordat we weg gaan is hij in de hangmat in slaap gevallen. En gloeien dat hij doet. Heeft hoge koorts!!
Maar Esselien vindt dat hij gewoon mee kan gaan, omdat hij gisteren zijn tasje al heeft ingepakt, incl, zwembroek!
Nog geopperd om hem lekker te laten slapen,maar hij krijgt een halve paracetamol en wordt in de auto gezet.Esselien voorziet nl. problemen,wanneer hij wakker wordt en wij zijn weg. Is ook weer waar
Hij blijft de hele dag een beetje hangerig en gaat ook niet zwemmen.
De plantage is een enorme belevenis. Wat een overweldigende omgeving.
Het ligt op de lijn Onverwacht-Paranam, net onder het plaatsje Onverdacht aan de Para rivier. Mooie namen trouwens he? Zijn allemaal oude plantages geweest.
Als we aankomen en uit de auto stappen, zie ik hem eindelijk in levende lijve: de grote vlinder Blauwe Morpho!!!Spanwijdte 20 cm! Natuurlijk te laat om te filmen of fotograferen.
Ze duiken ineens vanuit het donkere woud op en lijken wel licht te geven. Geweldige ervaring. Kippevel in de tropen.
We zitten een poosje aan de rivier en die vriendin, genaamd Ilse, vertelt over haar voorgeschiedenis.
Dat haar voorouders vanuit Afrika naar Suriname zijn gehaald en op de betreffende plantage terecht zijn gekomen. De eigenaar was een jood en stond bekend als rechtvaardig.
Na de afschaffing van de slavernij heeft hij alles in het werk gesteld om te zorgen dat de grond aan de slaven verkocht werd. Zij hadden daar per slot van rekening jaren op gewerkt en volgens de eigenaar het eerste recht om die grond te kopen, ondanks de protesten van andere planters.
En zodoende is de plantage nog steeds in handen van verschillende nakomelingen gebleven.
Het is heel bijzonder om zo naast deze vrouw te zitten en verhalen aan te horen die je normaal gesproken alleen in boeken leest.
En je kunt je zo goed voorstellen hoe het toen geweest moest zijn, omdat je er midden in zit.
Je hoort de geluiden van het bos, ruikt de aarde en planten en voelt de hitte.
Weet je wat ook zo apart is? Dat ze zegt dat ze blij is dat haar voorouders toendertijd uit Afrika gehaald zijn!!
Anders had ze nu in dezelfde situatie gezeten als de meeste mensen in Afrika.
En dat heb ik van meer mensen hier gehoord.
Maar zij hebben natuurlijk de slavernij met al zijn ellende en mensonwaardige omstandigheden niet aan den lijve ondervonden.
Maar het geeft weer een heel andere kijk op de geschiedenis.
Engel heeft nog de oudste man van de plantage ontmoet. Bijna 99 jaar. Er staat voor zijn huisje ook een bord met daarop de tekst "oudste bewoner van Onoribo"
Leuk he?
Verder maak ik filmopnames van die enorm grote woudreuzen die er overal staan. Wat een enorme bomen.
Als je aan de voet ervan staat, heb je een beetje het idee hoe Plop zich moet voelen.
En..........als we willen, dan krijgen we een stukje grond om te wonen!!! Ilse gaat dan persoonlijk het groene licht hiervoor geven, zoals ze zo mooi vertelde.
Als dat geen grote eer is!
We gaan hier beslist met haar nog op terugkomen. Want deze kans laat je natuurlijk niet liggen.
Wanneer we weer thuiskomen, heeft de overbuurvrouw de was van de kinderen gedaan, wat een heel leuk plaatje geeft.Net alsof sneeuwwitje de was heeft gedaan.
Vanmiddag weer naar Rijsdijk om de laatste verslagen te posten.
En eindelijk kunnen we Aniek spreken.
Via Skype, al heeft dat nog heel wat voeten in de aarde. Probeer 3 verschillende koptelefoons uit, voordat we elkaar eindelijk kunnen verstaan.
Maar het lukt en thuis gaat alles goed. Ook fijn om te weten.
In het donker fietsen we weer terug.
En natuurlijk weer geen licht op cd fiets. Maar het is hier ook zo gauw donker.
Volgens mij kennen ze ons zo langzamerhand,want de auto's gaan met een bocht om ons heen, in plaats van rakelings.
Of hebben ze hier ook engeltjes...............
wordt vervolgd......................
Vanmorgen wil Engel foto's maken aan de Meursweg en heeft inderdaad weer mooie plaatjes geschoten. O.a. van kinderen die mopé's verkopen.
Vanmiddag gaan we naar de plantage Onoribo.
De kleinzoon van Esselien, Charoek (ja die van het oppassen) gaat ook mee.
Het ventje heeft de hele nacht liggen hoesten en huilen van de keelpijn.
En vlak voordat we weg gaan is hij in de hangmat in slaap gevallen. En gloeien dat hij doet. Heeft hoge koorts!!
Maar Esselien vindt dat hij gewoon mee kan gaan, omdat hij gisteren zijn tasje al heeft ingepakt, incl, zwembroek!
Nog geopperd om hem lekker te laten slapen,maar hij krijgt een halve paracetamol en wordt in de auto gezet.Esselien voorziet nl. problemen,wanneer hij wakker wordt en wij zijn weg. Is ook weer waar
Hij blijft de hele dag een beetje hangerig en gaat ook niet zwemmen.
De plantage is een enorme belevenis. Wat een overweldigende omgeving.
Het ligt op de lijn Onverwacht-Paranam, net onder het plaatsje Onverdacht aan de Para rivier. Mooie namen trouwens he? Zijn allemaal oude plantages geweest.
Als we aankomen en uit de auto stappen, zie ik hem eindelijk in levende lijve: de grote vlinder Blauwe Morpho!!!Spanwijdte 20 cm! Natuurlijk te laat om te filmen of fotograferen.
Ze duiken ineens vanuit het donkere woud op en lijken wel licht te geven. Geweldige ervaring. Kippevel in de tropen.
We zitten een poosje aan de rivier en die vriendin, genaamd Ilse, vertelt over haar voorgeschiedenis.
Dat haar voorouders vanuit Afrika naar Suriname zijn gehaald en op de betreffende plantage terecht zijn gekomen. De eigenaar was een jood en stond bekend als rechtvaardig.
Na de afschaffing van de slavernij heeft hij alles in het werk gesteld om te zorgen dat de grond aan de slaven verkocht werd. Zij hadden daar per slot van rekening jaren op gewerkt en volgens de eigenaar het eerste recht om die grond te kopen, ondanks de protesten van andere planters.
En zodoende is de plantage nog steeds in handen van verschillende nakomelingen gebleven.
Het is heel bijzonder om zo naast deze vrouw te zitten en verhalen aan te horen die je normaal gesproken alleen in boeken leest.
En je kunt je zo goed voorstellen hoe het toen geweest moest zijn, omdat je er midden in zit.
Je hoort de geluiden van het bos, ruikt de aarde en planten en voelt de hitte.
Weet je wat ook zo apart is? Dat ze zegt dat ze blij is dat haar voorouders toendertijd uit Afrika gehaald zijn!!
Anders had ze nu in dezelfde situatie gezeten als de meeste mensen in Afrika.
En dat heb ik van meer mensen hier gehoord.
Maar zij hebben natuurlijk de slavernij met al zijn ellende en mensonwaardige omstandigheden niet aan den lijve ondervonden.
Maar het geeft weer een heel andere kijk op de geschiedenis.
Engel heeft nog de oudste man van de plantage ontmoet. Bijna 99 jaar. Er staat voor zijn huisje ook een bord met daarop de tekst "oudste bewoner van Onoribo"
Leuk he?
Verder maak ik filmopnames van die enorm grote woudreuzen die er overal staan. Wat een enorme bomen.
Als je aan de voet ervan staat, heb je een beetje het idee hoe Plop zich moet voelen.
En..........als we willen, dan krijgen we een stukje grond om te wonen!!! Ilse gaat dan persoonlijk het groene licht hiervoor geven, zoals ze zo mooi vertelde.
Als dat geen grote eer is!
We gaan hier beslist met haar nog op terugkomen. Want deze kans laat je natuurlijk niet liggen.
Wanneer we weer thuiskomen, heeft de overbuurvrouw de was van de kinderen gedaan, wat een heel leuk plaatje geeft.Net alsof sneeuwwitje de was heeft gedaan.
Vanmiddag weer naar Rijsdijk om de laatste verslagen te posten.
En eindelijk kunnen we Aniek spreken.
Via Skype, al heeft dat nog heel wat voeten in de aarde. Probeer 3 verschillende koptelefoons uit, voordat we elkaar eindelijk kunnen verstaan.
Maar het lukt en thuis gaat alles goed. Ook fijn om te weten.
In het donker fietsen we weer terug.
En natuurlijk weer geen licht op cd fiets. Maar het is hier ook zo gauw donker.
Volgens mij kennen ze ons zo langzamerhand,want de auto's gaan met een bocht om ons heen, in plaats van rakelings.
Of hebben ze hier ook engeltjes...............
wordt vervolgd......................
-
27 December 2015 - 15:02
Maartje Van Essen:
Ik heb je verslag van Plantage ONORIBO met bewonderng gelezen,
ben namelijk verschillende keren op deze plantage geweest en in de rievier gezwommen niet ver want de stroming is daar snel en die oude man heb ik ook ontmoet fam van mijn broer heeft daar ook nog recht op een stukje grond . het was alsof ik even weer daar was . en dan brachten wij ook een bezoek aan de fam die dat mooie aardewerk maken ik kocht daar altijd wel wat ,ging achter in mijn rugzak mee naar huis ,
heb er jaren zelf aan de Haywe een huis gehad . ik zoek een mooie uode foto van een plantage huis , want sals mijn droom uit komt wil ik in Suriname een Weeshuis bouwen ,zoals een surinamer zegt dit is TOEKOMST ,laat wat van je horen . En een GEZOND & VOORSPOEDIG NIEUWJAAR Vr Gr Maartje -
27 December 2015 - 15:13
Madelon Van Deemter:
Hallo Maartje,
Ik moest even nadenken, want het is alweer een paar jaar geleden dat ik dit geschreven heb,
Leuk om te lezen dat je het stukje fijn vond!
Ik probeer altijd zo levendig en vooral hoe ik het beleef, weer te geven.
Onoribo is inderdaad een mooie plantage.
Ik ben er verschillende keren geweest en afgelopen november voor het laatst.
Je ziet dat de mensen die er wonen hun best doen om de plantage zo mooi mogelijk te maken.
Wat ik wel jammer vond, is dat de graven zo ontzettend slecht onderhouden worden.
We hebben een paar jaar dus kennis gemaakt met "de oudste bewoner van de plantage", de heer Akrum en ook zijn zuster.
Helaas is de man niet lang na onze ontmoeting overleden.
Heb 2 jaar geleden zijn graf nog bezocht, maar kon hem dit jaar niet meer vinden!!
Bordje bij zijn woning staat er nog wel, maar zijn graf????
Jammer zulke dingen.
Dat we een stukje grond er zouden krijgen is trouwens van de baan: dame riep wel meer is woont zelf ondertussen in Nickerie.
Wel hebben we grond op Laarwijk, waar ik een logeerhuis voor kinderen met autisme ga opzetten.
dus een beetje in de richting die jij ook op wilt gaan.
vind je het leuk om hier meer van te lezen: www.stichtingpassiegron.org
Nogmaals dank voor je reactie (dacht dat deze verhalen allang niet meer op internet stonden!) en het lijkt me leuk om contact te houden. Ook omdat ik nieuwsgierig ben naar jouw motivatie om een weeshuis te gaan opzetten in SU.
en plaatjes van oude plantagewoningen kun je gewoon op het internet vinden hoor.
Hoor graag van je.
Misschien mag ik jouw email hebben?
Gaat het verder via onze mail en niet via deze site!
groetjes van
Madelon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
